فَلَوْلاَ كَانَ مِنَ الْقُرُونِ مِن قَبْلِكُمْ أُوْلُواْ بَقِيَّةٍ يَنْهَوْنَ عَنِ الْفَسَادِ فِي الأَرْضِ إِلاَّ قَلِيلاً مِّمَّنْ أَنجَيْنَا مِنْهُمْ وَاتَّبَعَ الَّذِينَ ظَلَمُواْ مَا أُتْرِفُواْ فِيهِ وَكَانُواْ مُجْرِمِينَ ،ـ سورة هود : 116
ความว่า "ดังนั้น ในศตวรรษก่อนจากพวกเจ้า น่าจะมีปัญญาชนช่วยกันห้ามปรามการบ่อนทำลาย(สร้างความเสียหาย)ในแผ่นดิน เว้นแต่จำนวนน้อยเท่านั้น(คือคนที่ทำหน้าที่เช่นนั้นมีอยู่แต่ไม่มาก) จากผู้ที่เราได้ช่วยพวกเขาให้รอดพ้น และบรรดาผู้อธรรมได้ปฏิบัติตามสิ่งที่พวกเขาถูกให้อยู่ในความสำราญ พวกเขาจึงเป็นผู้กระทำผิด"
อายะฮฺนี้คือบทสรุปที่สำคัญข้อหนึ่งของ "หน้าที่ของบรรดานบี" ซึ่งถูกกล่าวถึงหลายท่านในสูเราะฮฺฮูด ...
นบี ทุกคนถูกส่งให้มีหน้าที่ ห้ามปรามการสร้างความเสียหายบนหน้าแผ่นดินของอัลลอฮฺ และเราก็จะพบว่า ประชาชาติของนบีแต่ละท่านนั้นสร้างความเสียหายบนแผ่นดินในรูปแบบที่หลากหลาย แตกต่างกัน แต่จุดกำเนิดของความเสียหายเหล่านั้นมาจากจุดเดียวกันคือ "การไม่ศรัทธาต่ออัลลอฮฺ"
เมื่อ ไม่ศรัทธา บางพวกจึงทำตนโอหัง(เช่นพวกอ๊าดประชาชาติของนบีฮูด และฟิรเอา์น์ในยุคของนบีมูซา) บางพวกจึงสมสู่ผิดเพศ(พวกของนบีลูฏ)เป็นความเสียหายด้านจริยธรรมที่หนักหนา ยิ่ง บางพวกจึงกล้าโกงตาชั่ง(พวกของนบีชุอัยบ์)สร้างความเสียหายด้านเศรษฐกิจ ฯลฯ
เพราะฉะนั้น สารแห่งการเชิญชวนเรียกร้องของบรรดานบีทั้งหมดจึงโฟกัสที่ เรียกร้องให้ประชาชาติทั้งหมดศรัทธาต่ออัลลอฮฺ เพราะด้วยแรงศรัทธาหรืออีมานเท่านั้นที่สามารถควบคุมมนุษย์ไม่ให้สร้างความ เสียหายบนหน้าแผ่นดินได้
เฉกเช่นเดียวกับปัจจุบันนี้ ความเสียหายทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะผู้คนไร้ศรัทธา เมื่อไร้ศรัทธาจึงไม่ยำเกรงต่ออัลลอฮฺ ไม่นึกถึงโลกหน้าอีกโลกหนึ่ง ชีวิตมีเพียงโลกนี้ จึงพร่ำหาความสุขสบายทุกอย่างที่หาได้โดยไม่คำนึงถึงสิ่งใดอื่นอีกแล้ว มนุษย์ที่เมื่อถูกวัตถุนิยมและบริโภคนิยมเข้าครอบงำ ย่อมทำได้ทุกอย่างเพื่อความสำราญของอารมณ์ดิบและความต้องการของแรงตัณหา ... การต้านทานสิ่งเหล่านี้มีอยู่หนทางเดียว คือ กลับไปหาอัลลอฮฺ
สารแห่งดะอฺวะฮฺของเราจึงชัดเจนยิ่งว่า "เราต้องเรียกร้องและเชิญชวนให้มนุษย์กลับไปหาอัลลอฮฺ" หากไม่ต้องการเห็นความเสียหายระบาดไปทั่วแผ่นดินเยี่ยงที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ ...
วัลลอฮฺ อะอฺลัม ..
หมายเหตุ เรื่องราวการดะอฺวะฮฺของบรรดานบี ถูกกล่าวถึงอย่างน้อยในสามสูเราะฮฺหลักๆ คือ สูเราะฮฺ อัล-อะอฺรอฟ, สูเราะฮฺ ฮูด และสูเราะฮฺ อัช-ชุอะรออ์
